آخر ما هم روزی پروانه بودیم؛ انیس شب های تارمان فرشتگان بودند و شمع مجلس ما را مهر و ماه می افروختند.
آری همان روز که از الایش مادیات دامن ما پاک بود، همان روز که در بالای آسمان آشیان داشتیم، که من شیدازده اکنون بال و پر آراسته همی خواهم که از اینجا تا بهشت برین، تا خانه نازنین پیغمبر پرواز کنم، شما هم بال و پر بیارائید، شما هم پرواز کنید که بدور شعله فروزان عشق، خود را پروانه صفت نابود سازیم.
خدایی را ستایش می کنم که جمال بی مثالش را در آئینه آفرینش جلوه داد و از همه جهان در دل شکسته خانه کرد و مستمندان را به همسایگی پذیرفت.
بی اندیشه  نقشه آفرینش ترسیم کرد، زیرا آن مهندس که دایره عقل سایه پرگار اوست؛ به اندیشه نیازمند نیست.
بر جهان منت گذاشت و درخت نبوت را در شوره زار زندگی باور گردانید. محمد مصطفی(ص) را شیرین ترین میوه و باسودترین حاصل آن درخت قرار داد. این مشعل هدایت را در ظلمات جهان عرب برافروخت و در انبوه گیسوان بطحا چهره زیبایش را همچون ماه تابان جلوه گر ساخت، چراغ علم از پرتو او روشن شد و چشمه حکمت و فضیلت از دهان شکرخندش ره باز کرد.

                                     سخنان علی(ع) از نهج البلاغه
                                            به قلم جواد فاضل
 

عید غدیر بر پیروان مولای درویشان مبارک بادا
استاد اگر مایلی این پیام تبریک رو در صفحه اول قرار بده.
یا حق