عجب مرسی از اینکه اینقدر زود رسیدگی میشهههههههههه خوب فکر کنم بچه هاکم میان اینجا ولی خوب به عنوان شروع خودم coment میذارم اگه نیومدن هم خوب اینجا میشه پیاتوق خودم
آدرس گیرنده : خدا و .............. به نام خدا بی توای سر روان با گل گلشن چه کنم زلف سنبل چه کشم عارض سوسن چه کنم/ الهی شرمنده ام که نامه ای را که باید در صندوقچه دل به جای می گذاشتم در این دیار نا کجا آباد مگذارم. خدایا ، بغضهایم را اینچنین آغاز میکنم، انسانم آرزوست. داستان من داستان پسرک ودرخت سیبه . غرور و ندانستن سراپای وجودم راگرفته، تا حالا نتونستم به آنهای که دوستشان دارم بگویم دوستتان دارم. نمی دانم چرا فکر میکنم فرصت باهم بودن خیلی زیاده.
خدای من دوستت دارم . .................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... پایان
سلام استاد نمیدونم چرا ورودیهای ما بعضیهاشون اینقدر یخ از آب در اومدن من واقعا ازتون ممنونم که به ما هم فرصت دادین که از حال شما وبقیه با خبر باشیم.این ترم آخره و من از همید الان عذا گرفتم واسه دوری از استادهای خوبم.استاد خدا شاهد هست که دلم لک زده واسه کلاسهای شما
به نام خدا ممنونم ۷ عزیز همه مثل هم نیستند اگر تفاوتها را بپذیریم و به هم احترام بگزاریم در این دنیا جا برای همه هست. باز هم ممنون.
[ بدون نام ]
دوشنبه 16 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 08:34 ب.ظ
سلام باخبر شدیم خواهر آقای خمیس آبادی فوت کرده اند,واقعا متاسفیم و تسلیت می گوییم و امیدواریم خدا به ایشان و خانواده شان صبر دهد. جمعی از هم کلاسی ها
شهرام عزیز تسلیت ما را هم بپذیر. امیدواریم خداوند به آن مرحومه مغفرت و به بازماندگان صبر و اجر عطا کند. استاد
[ بدون نام ]
دوشنبه 23 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 11:57 ق.ظ
سلام .هر چه هستی باش اما کاش...نه جز اینم ارزویم نیست هر چه هستی باش اما باش.
سلام ممنون
[ بدون نام ]
سه‌شنبه 24 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 11:15 ق.ظ
با توام
ای لنگرتسکین!
ای تکان های دل!
ای آرامش ساحل!
با توام
ای نور!
ای منشور!
ای تمام طیف های آفتابی!
ای کبود ارغوانی!
ای بنفشابی!
با توام ای شور ای دلشورهٔ شیرین!
با توام
ای شادی غمگین!
با توام
ای غم!
غم مبهم!
ای نمیدانم!
هرچه هستی باش!
اما کاش...
نه
جز اینم آرزویی نیست.
هرچه هستی باش!
اما باش!
قشنگ بود از کیست؟
[ بدون نام ]
سه‌شنبه 24 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 01:48 ب.ظ
سلام استاد عزیز ارتقا علمی شما را تبریک میگوییم.با بهترین آرزوها ورودی های ۸۵۱
سلام ممنووون عزیزان
[ بدون نام ]
سه‌شنبه 24 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 02:08 ب.ظ
قیصر امین پور
ممنون
[ بدون نام ]
سه‌شنبه 24 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 03:43 ب.ظ
سلام دکتر عاشقم چیکار کنم؟ شبا خوابم نمیبره میدونید که بد دردیه!
به نام خدا سلام ۱-مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش. ۲-سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل بیرون نمی توان کردالا به روزگاران ۳-عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد. ۴-... اما مسلما باید کاری کنید که این امر باعث ارتقای شما شود نه خمودی و افسردگی و این هم فالی از حضرت حافظ برای شما:
نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد صوفی ما که ز ورد سحری مست شدی شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد خوش بود گر محک تجربه آید به میان تا سیه روی شود هر که در او غش باشد خط ساقی گر از این گونه زند نقش بر آب ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد غم دنیی دنی چند خوری باده بخور حیف باشد دل دانا که مشوش باشد دلق و سجاده حافظ ببرد باده فروش گر شرابش ز کف ساقی مهوش باشد
تعبیر:کارها را آسان نگیر و سهل انگاری را رها کن. تلاش و کوشش انسان را به همه چیز می رساند. از شکست ها نترس و از آنها به عنوان تجربه استفاده کن. هر کاری محتاج صداقت و ایمان است. با تظاهر و عوام فریبی به جایی نخواهی رسید.
سلمان رحمانی
سه‌شنبه 24 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 11:41 ب.ظ
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور
بارون و اسمون
چهارشنبه 25 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 09:32 ق.ظ
سلام استاد.خیلی تبریک. دوستون داریم
سلام شرمنده ام می کنید. ممنونم من هم دانشجویان عزیزم را دوست دارم. استاد
بارون و اسمون
چهارشنبه 25 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 09:40 ق.ظ
شبی زراه میرسد که من خراب میشوم درست مثل خاطره اسیر قاب میشوم منی که لحظه لحظه ام پراز سوال بوده است دوباره میرسد شبی که بی جواب میشوم ستاره ها شمرده شد یکی یکی هزار بار ولی چگونه میشود بدون خواب میشوم وداغ میکند مرا گدازه ی نگاه تو ببین میان گریه ها چگونه اب میشوم از ان زمان که گفته ای میان ما کم است راه همیشه مثل ثانیه پر از شتاب میشوم
یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه ی لیلی نشست ,گفت یا رب از چه خوارم کرده ای/ بر صلیب عشق دارم کرده ای... مرد این بازیچه دیگر نیستم... این تو ولیلی تو من نیستم... گفت ای دیوانه لیلیت منم در رگت پیدا وپنهانت منم سالها با جور لیلی ساختی ... من کنارت بودمو نشناختی...
اهــــــل دل ای نازنین هــایم ســـلام ســایه تان اینجا همیـشه مســــــتدام بـا شـما قلـــــبم منـــــوّر می شـــود حــال من یک حـــال دیــگر می شـــــود حــــرف دل ، دنیای حرفی آشـناست حرف "پیمــان" و"حسینِ کیمیـــــا"ست روح و جـــــــانِ بی ریـــــــــایی دارد او حــــــرف هــــــــای کیمیـــــــایی دارد او حـــــرف دل شـد، محفلِ دلهای صاف محفــلِ "بی معرفت" ، " سیمرغ قـاف" این "هبـــــــــــــــوطِ" آســمانیها ببین سینه ایـن کهکشـــــــــــــــــانیها ببین "بیقـــــــــراران"، بی قـراری می کنند حــــرف دل را لالــــه کــاری می کــنند از خــــــــــــدا خواهم بماند برقـــــــرار او که گــــاهی می کـند بـر ما گــــــذار از "غریبسـتان "، صـــدایی می رسد این صــــــدا حتماً به جایی می رســد "ناشــــــناسان" ، آشـــــــنایـانِ دلـند صـاحــــــــبانِ مخـــــــلصِ ایـن منزلــند می شـــناسـد ناشـــناسی را دلـــم پـُر شـدست از نـــــام او، ایـن محـفلم ما تـــــمام دردهـــــــــا را می خـــریم "بگـــذریم" و "بگـــذریم" و "بگـــذریم"! می کند چشم انتظاری ، "سوته دل" در دیـارِ بی قــــــــــراری ، ســـــوته دل همرهی درعشق ومستی" گم شدست" او خــــریـدارِ غـــــــــــمِ مـردم شـــــدست درد دلــــــهـایـش دلِ دیــــــوانه بُـــــرد دسـت ما بگـرفت و تـا میـــخانه بُــــرد
بارون و اسمون
چهارشنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 04:28 ب.ظ
اشکال کار ما اینست که ما همیشه انسانهای موفق را بخاطر پیروزیهایشان به خاطر می اوریم نه شکستهایشان. ما ادیسون را بخاطر ان یک لامپ برقی که درست کرد به خاطر می اوریم نه بخاطر ان هزاران لامپ دیگری که سوخت و نتیجه نداد.
بارون و اسمون
چهارشنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 04:31 ب.ظ
زمانی که ادمی خواسته ی خود را از ذات کل می طلبد باید برای هر گونه شگفتی اماده باشد. انرا که تویی چاره بیچاره نخواهد شد.
به نام خدا سلام بارون و آسمون عزیز ممنون از حضورتان اندیکاسیون کلبه دارید! بسازم؟ ممنون استاد
بارون و اسمون
چهارشنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 04:46 ب.ظ
خدایا همیشه در ذهن من باش وقتی که از خواب بیدار میشوم سراسر روز بر من بتاب بگذار هر دقیقه زمانی باشد برای همنشینی با تو نگذار فراموش کنم در هر ساعت از این که با من مانده ای و خواهی ماند تا صدای مرا بشنوی و به من پاسخ دهی شکر به جا اورم خدایا وقتی که شب میرسد بگذار که افکارم از تو و عشق تو ارامش گیرند بگذار که خوابم از امنیت و مهر تو اطمینان داشته باشد و اگاه باشد که من متعلق به تو هستم.
بارون و اسمون
چهارشنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 04:55 ب.ظ
سلام استاد. نمیدونیم استاد هر جور صلاح می دونید
سلام مبارکه
بارون و اسمون
چهارشنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 05:01 ب.ظ
ایا امروز روزی نیست که شما بالاخره تصمیم بگیرید نشان دهید که به عنوان یک انسان بسیار بیش از چیزی هستید که تا کنون به نظر رسیده اید.؟؟؟؟ انتونی رابینز
اکبری
شنبه 11 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 05:50 ب.ظ
اولین بار بود که به وبلاگتون سر می زدم. ترجیح دادم اگه میخوام حرفی بزنم تو کلبه خودمون یعنی ۸۵ بزنم یه شعر کوتاست من خوشم اومده امید وارم شما هم خوشتون بیاد ای دوست مرا به عشق پیوند بزن مینای شکسته ی مرا بند بزن یک لحظه بیا کنار تنهایی من مانند گذشته باز لبخند بزن
سلام استاد عزیز روزتون مبارک با بهترین آرزوها برای شما
ممنونم ۷ عزیز
فریاد
یکشنبه 12 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 11:36 ق.ظ
سلام استاد روزتون مبارک،امیدوارم همیشه سلامت و موفق باشید.
سلام ممنون فرهاد عزیز
اکبری
یکشنبه 12 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 04:03 ب.ظ
یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه لیلا نشست عشق آن شب مست مستش کرده بود گفت یا رب از چه خوارم کرده ای؟ برصلیب عشق دارم کرده ای خسته ام زین عشق،ُ دل خونم مکن من که مجنونم ،تو مجنونم مکن مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو ،من نیستم گفت ای دیوانه لیلایت منم در درگت پیدا و پنهانت منم سالها با جور لیلا ساختی من کنارت بودم و نشناختی
دنگ ...، دنگ...، ساعت گیج زمان در شب عمر می زند پی در پی زنگ. زهر این فکر که این دم گذر است می شود نقش به دیوار رگ هستی من. لحظه ام پر شده از لذت یا به زنگار غمی آلوده است. لیک چون باید این دم گذرد، پس اگر می گریم گریه ام بی ثمر است. و اگر می خندم خنده ام بیهوده است.
دنگ...، دنگ...، لحظه ها می گذرد. آنچه بگذشت، نمی آید باز. قصه ای هست که هرگز دیگر نتواند شد آغاز. مثل این است که یک پرسش بی پاسخ بر لب سرد زمان ماسیده است. تند بر می خیزم تا به دیوار همین لحظه که در آن همه چیز رنگ لذت دارد، آویزم، آنچه می ماند از این جهد به جای: خنده ی لحظه ی پنهان شده از چشمانم. و آنچه بر پیکر او می ماند: نقش انگشتانم.
دنگ... فرصتی از کف رفت. قصه ای گشت تمام. لحظه باید پی لحظه گذرد تا که جان گیرد در فکر دوام، این دوامی که درون رگ من ریخته زهر، وارهاینده از اندیشه ی من رشته ی حال وز رهی دور و دراز داده پیوندم با فکر زوال.
پرده ای می گذرد، پرده ای می آید: می رود نقش پی نقش دگر، رنگ می لغزد بر رنگ، ساعت گیج زمان در شب عمر می زند پی در پی زنگ: دنگ...، دنگ...، دنگ...
دلم واسه همه تون تنگ میشه واسه استادها واسه دوستان واسه دانشگاه ...
سلام امروز صبح (زمانی که اولین کامنتم رو گذاشتم) اونقدر دلم گرفته بود که فراموش کردم ورود به هر کلبه ای آدابی داره، فراموش کردم بگم: سلام، فراموش کردم از استاد تشکر کنم بابت این فضایی که در اختیار ما قرار دادن و فراموش کردم که بگم دکتر عموزاده! از شما بسیار متشکرم که روز چهارشنبه از ابتدا تا انتهای مراسم ما رو همراهی کردید. ببخشید
به نام خدا سلام ۸۵ ای عزیز
من مطمئن بودم و هستم پرستوها به لانه بر می گردند صبر کنید! حالا حالا ها دلتنگی دارید! دلتنگی دوستاتون استاداتون دانشگاتون دانشکده تون گروهتون خوابگاتون-سلفتون-کلاساتون و ...
اما فراموش نکنید
سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن کاین بود عاقبت کار جهان گذران
(توضیح برای نا آشناها: دیزوز جشن فارغ التحصیلی ۸۵۲ ای ها بود)
سلام استاد عزیز من عشق را در نگاه تو یافتم آنگاه که بی دریغ به هزار و یک نگاهم پاسخ گفتی و زمانی وسعت خضوع را لمس کردم که روشنی آموخته هایت را به تخته سیاه سنجاق کردی و من بی صبرانه در انتظارم تا قاصدک های نگاهم را به سوی اقلیم پاک قلب تو پرواز دهم باشد که زیبلترین احساس زمینی را در گوش هایت زمزمه کنند.
دیروز با حضورتون ما را خوشحال کردین .
به نام خدا سلام
از الطاف بی شائبه تان سپاسگزارم. وظیفه ام بود. بدرود و در پناه حق
باسلام و شب بخیر استاد راستش جایی بهتر از وبلاگ شما و کلبه ای که برامون قرار دادید پیدا نکردم تا از همه دوستان برای سلامتی یک نفر التماس دعا بگیرم بازم از شما بابت همه چیز متشکرم
سلام دز چند حالت دعا موثرتر است: وقت طلوع خورشید وقت بارش باران بر روی بلندی ... همه مریضها را دعا کنید.
می دانم از چه عصبانی هستید. شخصیت شما را از خودتان بهتر می شناسم. عصبانیتتان را کنترل کنید. به صلاح شما نیست.
[ بدون نام ]
یکشنبه 16 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 10:01 ق.ظ
به نام خدا کوچک که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیم واکنون که بزرگیم چه دل تنگیم. کاش دل هامون به بزرگی بچگی بود،کاش همون کودکی بودیم که حرفهایش را ازنگاهش میتوان خواند،کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم. کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود.کاش قلبها درچهره ها بود،اما اکنون.....دنیا رامی بینی؟؟؟ بچه که بودیم از آسمان باران می آمد؛بزرگ که شده ایم از چشم هایمان می آید!!! بچه که بودیم توی جمع گریه می کردیم،بزرگ که شدیم توی خلوت... بچه که بودیم همه رو 10تا دوست داشتیم؛بزرگ که شدیم خیلی هارو هیچ تا!!! بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچک ترین چیز بود؛بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم. بچه که بودیم درد دل ها رو به هزلر ناله می گفتیم همه می فهمیدند؛بزگ که شدیم درد دل رو به صد زبان به کسی میگوییم،هیچ کس نمی فهمد. بچه که بودیم دوستی هامون تا نداشت،بزرگ که شدیم همه دوستی هامون تا داره. بچه که بودیم فقط بچه بودیم؛بزرگ که شدیم...بزرگ که نشدیم هیچ،دیگه همون بچه هم نیستیم...
[ بدون نام ]
یکشنبه 16 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 10:01 ق.ظ
چیست دل در قفس سینه ی این بلهوسان؟
شاعری آخر شب
زیر لب زمزمه می کرد و
به یغما می رفت:
کهنه آونگی آویخته از سقف هوا
بین شیطان و خدا
در نوسان!
[ بدون نام ]
یکشنبه 16 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 10:04 ق.ظ
سلام استاد واقعا خودمم.
سلام توضیحات را و سیاست وبلاگ را بارها گفته ام لطف کنید و بخوانید.
[ بدون نام ]
دوشنبه 17 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 08:41 ب.ظ
آن چیز که من در عطش گفتن انم شاید بتوان گفت وشاید نتوانم"
به کرم سبز بیندیش. بیشتر زندگی اش را روی زمین می گذراند، به پرندگان حسد می ورزد و از سرنوشت و شکل کالبدش خشمگین است. می اندیشد: من منفورترین موجوداتم، زشت، کریه، و محکوم به خزیدن بر روی زمین. اما یک روز مادر طبیعت از کرم می خواهد پیله ای بتند. کرم یکه می خورد... پیش از آن هرگز پیله نساخته. گمان می کند باید گور خود را بسازد، و آماده مرگ می شود. هر چند از زندگی خود تا آن لحظه ناخشنود است، به خدا شکوه می برد: «خدایا، درست زمانی که سرانجام به همه چیز عادت کردم، اندک چیزی را هم که دارم، از من می گیری.» خود را نومیدانه در پیله حبس می کند و منتظر پایان می ماند. چند روز بعد درمی یابد که به پروانه ای زیبا تبدیل شده. می تواند به آسمان پرواز کند و بسیار تحسینش کنند. از معنای زندگی و برنامه های خدا شگفت زده است.
شب وروزم شده آن لحظه دیدارتوای سبزترین بیشه این خاک دلم، به نوای دل آن مردم چشم سیهت دل بدهم که همه مست همین غالیه ایم. پس در این لحظه نوارابشنوکین همه تار ازدل بی نقش ونگارم به هوای تو برون آمده، ای رهزن عقل ودل من. بنواتاردلم تاکه نگین دل من پربزند ازهمه اعماق دلم وزهمه زیباترازآن اوج همین نیل ترین راه که می آید ازآن سوی افق برهمه گوش دل بنشیند. بنوا کین همه تار ازسردردیست که من می گویم. وان عبید از سرعشق است وتوآن آتش این دل که شده ازهمه بی نقش ونگاروتوهمین تک ماه هستی که همه شب به دلم می تابی. پس چراغ شب من،پربزن ازخاک وهمه پر بگشا بامن سرمست وبیاتاهمه آن افق نیل که پروازکنان می آِید؛همه افکارم. پس چه زیبا شده این لحظه که من در بر پیدا شدن تو زهمه رهگذران ببریدم، وهمه خاک زمین را بدهم گرهمه ازلولو ومرجان به سراحدهمه قله وکوه وهمه دریا بشود پٌر، که همه ارزش عمرم شده ای. چه شود گرکه نگین لب من برلب توچون همه رویابشود، همچوهمه دریا وشن وساحل عشق ازهمه سر وین همه پیدابشود وان چه که درشعرخودم برهمه ابروی تو من می گویم. ای نگار ازپی تو ما همه شب چون مه تابان نگاهت همه گردان وثناگوی دوچشمت،چو بگردیم وتوچون این همه زیبایی آن ابر بهاری بروی از سرخورشید وبگیری دل و عقل وبنوازی همه تار دل خود. پس چه روز آن همه عشقم بنوازم بر این شاه تمام همه شب هایم توکه چون ماه کنی روشن ومی تابی وازلحظه پیداشدنت شده ام من همه گشته شده عصر اسیری بر تنها همه مردم چشم تو که تنها نفس آزادی.
شب فرو می افتد ومن تازه می شوم ازاشتیاق بارش شبنم، نیلوفرانه به آسمان دهان باز می کنم ای آفریننده شبنم وابر، آیاتشنگی مرا پایان می دهی؟تقدیر چیست؟ می خواهم.....می خواهم ازتوسرشارباشم.
به نام خدا نوشته ای ازاعماق دل برای.... باشدکه بردل نشیند.
آن که می گوید دوستت دارم خنیاگرغمگینی است که آوازش راازدست داده است ای کاش عشق را زبان سخن بود! هزارکاکلی شاد درچشمان توست هزارقناری خاموش درگلوی من. عشق را ای کاش زبان سخن بود آن که می گویددوستت دارم دل اندوهگین شبی است که مهتابش رامی جوید. ای کاش عشق را زبان سخن بود هزارآفتاب خندان درخرام توست هزارستاره گریان درتمنای من عشق را ای کاش زبان سخن بود.
نه کم ،نه زیاد،هزارسال تمام، یعنی تمام عمر،تنهازیرپای خودم راپاییدم و ازروی خودگذشتم،تاامروزبه برکت کلمات به عطر آرام آسمان برکشیده شوم.راه دشواربودودو دست من ازدعوت خودم به یک خواب آسوده خالی تر... حیرتا!بیدارنشین شب وروزی که من بوده ام،نه جغد به ویرانه ام دیده است ونه واژه در دهان لال. من مقام خاک را به توتیای نی ازنمازملکوت نوشته ام تابه یاد آورم که ازکجا آمده،چه کرده وچرا آسمان رادر خواب مومنان خسته مرور می کنم. پا بر خویش نهادن واز خودگذشتن راه بر آمدن به آبی ها بود،راه رسیدن به آرامش. من پا بر خویش نهادم واز خود گذشتم بی آنکه بر آمدن از آفاق آفتاب را خواسته باشم.آبی ها خود به جانبم آمدند،آسمان ها،عشق،امید،آرامش،خود به جانبم آمدند. نه کم،نه زیاد،اوکه نظر به دعای دردمندان میهن من دارد پیاله پرده پوش خویش را به تشنگان چشم به راه باران خواهد بخشید.
یاد دبستان به خیر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
عجب
مرسی از اینکه اینقدر زود رسیدگی میشهههههههههه
خوب فکر کنم بچه هاکم میان اینجا
ولی خوب به عنوان شروع خودم coment میذارم
اگه نیومدن هم خوب اینجا میشه پیاتوق خودم
به نام خدا
ممنون از لطف شما.
استاد
سلام
مرسی استاد
قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند
بس خجالت که ازین حاصل اوقات بریم
آدرس فرستنده : خیابان دلتنگی ، کوچه پس کوپه های دل
آدرس گیرنده : خدا و ..............
به نام خدا
بی توای سر روان با گل گلشن چه کنم
زلف سنبل چه کشم عارض سوسن چه کنم/
الهی شرمنده ام که نامه ای را که باید در صندوقچه دل به جای می گذاشتم در این دیار نا کجا آباد مگذارم.
خدایا ، بغضهایم را اینچنین آغاز میکنم، انسانم آرزوست.
داستان من داستان پسرک ودرخت سیبه .
غرور و ندانستن سراپای وجودم راگرفته، تا حالا نتونستم به آنهای که دوستشان دارم بگویم دوستتان دارم. نمی دانم چرا فکر میکنم فرصت باهم بودن خیلی زیاده.
خدای من دوستت دارم . ....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
پایان
کی گفته برا بچه های ۸۵ پاتوق درست کنی تو وبلاگت
به نام خدا
یکی از دوستانتان.
حتی اگر هیچ کس هم نمی خواست آزاد بودم و ایضا دانشجویان نیز آزاد بودند که بیایند یا نیایند.
وقتی از هم دور میشین قدر پاتوقتون رو میدونین
دکتر شریعتی:
هیچگاه کور بودن را برای رسیدن به آرامش نخواه.
کلبه های دلتون همیشه گرم
ممنون چکاوک
خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست
به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست
زنده باد حافظ
سلام استاد نمیدونم چرا ورودیهای ما بعضیهاشون اینقدر یخ از آب در اومدن من واقعا ازتون ممنونم که به ما هم فرصت دادین که از حال شما وبقیه با خبر باشیم.این ترم آخره و من از همید الان عذا گرفتم واسه دوری از استادهای خوبم.استاد خدا شاهد هست که دلم لک زده واسه کلاسهای شما
به نام خدا
ممنونم ۷ عزیز
همه مثل هم نیستند
اگر تفاوتها را بپذیریم و به هم احترام بگزاریم
در این دنیا جا برای همه هست.
باز هم ممنون.
سلام
باخبر شدیم خواهر آقای خمیس آبادی فوت کرده اند,واقعا متاسفیم و تسلیت می گوییم و امیدواریم خدا به ایشان و خانواده شان صبر دهد.
جمعی از هم کلاسی ها
شهرام عزیز
تسلیت ما را هم بپذیر.
امیدواریم خداوند به آن مرحومه مغفرت و به بازماندگان صبر و اجر عطا کند.
استاد
سلام .هر چه هستی باش اما کاش...نه جز اینم ارزویم نیست هر چه هستی باش اما باش.
سلام
ممنون
با توام
ای لنگرتسکین!
ای تکان های دل!
ای آرامش ساحل!
با توام
ای نور!
ای منشور!
ای تمام طیف های آفتابی!
ای کبود ارغوانی!
ای بنفشابی!
با توام ای شور ای دلشورهٔ شیرین!
با توام
ای شادی غمگین!
با توام
ای غم!
غم مبهم!
ای نمیدانم!
هرچه هستی باش!
اما کاش...
نه
جز اینم آرزویی نیست.
هرچه هستی باش!
اما باش!
قشنگ بود از کیست؟
سلام استاد عزیز ارتقا علمی شما را تبریک میگوییم.با بهترین آرزوها
ورودی های ۸۵۱
سلام
ممنووون عزیزان
قیصر امین پور
ممنون
سلام دکتر
عاشقم
چیکار کنم؟
شبا خوابم نمیبره
میدونید که بد دردیه!
به نام خدا
سلام
۱-مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش.
۲-سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل
بیرون نمی توان کردالا به روزگاران
۳-عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد.
۴-...
اما مسلما باید کاری کنید که این امر باعث ارتقای شما شود نه خمودی و افسردگی
و این هم فالی از حضرت حافظ برای شما:
نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد
ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد
صوفی ما که ز ورد سحری مست شدی
شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد
خوش بود گر محک تجربه آید به میان
تا سیه روی شود هر که در او غش باشد
خط ساقی گر از این گونه زند نقش بر آب
ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد
ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد
غم دنیی دنی چند خوری باده بخور
حیف باشد دل دانا که مشوش باشد
دلق و سجاده حافظ ببرد باده فروش
گر شرابش ز کف ساقی مهوش باشد
تعبیر:کارها را آسان نگیر و سهل انگاری را رها کن. تلاش و کوشش انسان را به همه چیز می رساند. از شکست ها نترس و از آنها به عنوان تجربه استفاده کن. هر کاری محتاج صداقت و ایمان است. با تظاهر و عوام فریبی به جایی نخواهی رسید.
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور
سلام استاد.خیلی تبریک.
دوستون داریم
سلام
شرمنده ام می کنید.
ممنونم
من هم دانشجویان عزیزم را دوست دارم.
استاد
شبی زراه میرسد که من خراب میشوم
درست مثل خاطره اسیر قاب میشوم
منی که لحظه لحظه ام پراز سوال بوده است
دوباره میرسد شبی که بی جواب میشوم
ستاره ها شمرده شد یکی یکی هزار بار
ولی چگونه میشود بدون خواب میشوم
وداغ میکند مرا گدازه ی نگاه تو
ببین میان گریه ها چگونه اب میشوم
از ان زمان که گفته ای میان ما کم است راه
همیشه مثل ثانیه پر از شتاب میشوم
یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه ی لیلی نشست ,گفت یا رب از چه خوارم کرده ای/ بر صلیب عشق دارم کرده ای...
مرد این بازیچه دیگر نیستم...
این تو ولیلی تو من نیستم...
گفت ای دیوانه لیلیت منم در رگت پیدا وپنهانت منم
سالها با جور لیلی ساختی ...
من کنارت بودمو نشناختی...
خدایا
مرا با نیایش نرگسها و سرشت صنوبرها اشنا کن.
مرا به دامنه های درخشان ابریشم ببر واز نرده های چوبی عبور بده
میخواهم از چشمک یک ستاره ی گمنام اغاز شوم
اهــــــل دل ای نازنین هــایم ســـلام
ســایه تان اینجا همیـشه مســــــتدام
بـا شـما قلـــــبم منـــــوّر می شـــود
حــال من یک حـــال دیــگر می شـــــود
حــــرف دل ، دنیای حرفی آشـناست
حرف "پیمــان" و"حسینِ کیمیـــــا"ست
روح و جـــــــانِ بی ریـــــــــایی دارد او
حــــــرف هــــــــای کیمیـــــــایی دارد او
حـــــرف دل شـد، محفلِ دلهای صاف
محفــلِ "بی معرفت" ، " سیمرغ قـاف"
این "هبـــــــــــــــوطِ" آســمانیها ببین
سینه ایـن کهکشـــــــــــــــــانیها ببین
"بیقـــــــــراران"، بی قـراری می کنند
حــــرف دل را لالــــه کــاری می کــنند
از خــــــــــــدا خواهم بماند برقـــــــرار
او که گــــاهی می کـند بـر ما گــــــذار
از "غریبسـتان "، صـــدایی می رسد
این صــــــدا حتماً به جایی می رســد
"ناشــــــناسان" ، آشـــــــنایـانِ دلـند
صـاحــــــــبانِ مخـــــــلصِ ایـن منزلــند
می شـــناسـد ناشـــناسی را دلـــم
پـُر شـدست از نـــــام او، ایـن محـفلم
ما تـــــمام دردهـــــــــا را می خـــریم
"بگـــذریم" و "بگـــذریم" و "بگـــذریم"!
می کند چشم انتظاری ، "سوته دل"
در دیـارِ بی قــــــــــراری ، ســـــوته دل
همرهی درعشق ومستی" گم شدست"
او خــــریـدارِ غـــــــــــمِ مـردم شـــــدست
درد دلــــــهـایـش دلِ دیــــــوانه بُـــــرد
دسـت ما بگـرفت و تـا میـــخانه بُــــرد
اشکال کار ما اینست که ما همیشه انسانهای موفق را بخاطر پیروزیهایشان به خاطر می اوریم نه شکستهایشان.
ما ادیسون را بخاطر ان یک لامپ برقی که درست کرد به خاطر می اوریم
نه بخاطر ان هزاران لامپ دیگری که سوخت و نتیجه نداد.
زمانی که ادمی خواسته ی خود را از ذات کل می طلبد باید برای هر گونه شگفتی اماده باشد.
انرا که تویی چاره بیچاره نخواهد شد.
به نام خدا
سلام بارون و آسمون عزیز
ممنون از حضورتان
اندیکاسیون کلبه دارید!
بسازم؟
ممنون
استاد
خدایا
همیشه در ذهن من باش
وقتی که از خواب بیدار میشوم
سراسر روز بر من بتاب
بگذار هر دقیقه زمانی باشد برای همنشینی با تو
نگذار فراموش کنم در هر ساعت از این که با من مانده ای و خواهی ماند تا صدای مرا بشنوی و به من پاسخ دهی شکر به جا اورم
خدایا
وقتی که شب میرسد
بگذار که افکارم از تو و عشق تو ارامش گیرند
بگذار که خوابم از امنیت و مهر تو اطمینان داشته باشد
و اگاه باشد که من متعلق به تو هستم.
سلام استاد.
نمیدونیم استاد هر جور صلاح می دونید
سلام
مبارکه
ایا امروز روزی نیست که شما بالاخره تصمیم بگیرید نشان دهید که به عنوان یک انسان بسیار بیش از چیزی هستید که تا کنون به نظر رسیده اید.؟؟؟؟
انتونی رابینز
اولین بار بود که به وبلاگتون سر می زدم.
ترجیح دادم اگه میخوام حرفی بزنم تو کلبه خودمون یعنی ۸۵ بزنم
یه شعر کوتاست من خوشم اومده امید وارم شما هم خوشتون بیاد
ای دوست مرا به عشق پیوند بزن
مینای شکسته ی مرا بند بزن
یک لحظه بیا کنار تنهایی من
مانند گذشته باز لبخند بزن
سلام
ورودتون را خیر مقدم می گیم.
زیبا بود.
ممنون
سلام استاد عزیز روزتون مبارک با بهترین آرزوها برای شما
ممنونم ۷ عزیز
سلام استاد
روزتون مبارک،امیدوارم همیشه سلامت و موفق باشید.
سلام
ممنون فرهاد عزیز
یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای؟
برصلیب عشق دارم کرده ای
خسته ام زین عشق،ُ دل خونم مکن
من که مجنونم ،تو مجنونم مکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو ،من نیستم
گفت ای دیوانه لیلایت منم
در درگت پیدا و پنهانت منم
سالها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی
ممنون خانم اکبری
سلام دکتر
من اکبری هستم قبول
ولی اقای اکبری نه خانم
سلام
من واقعا شرمنده ام
شما را با ایشان اشتباه گرفتم
باز هم عذر می خوام
ممنون از نظرات خوبتون
استاد
دنگ ...، دنگ...،
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ.
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من.
لحظه ام پر شده از لذت
یا به زنگار غمی آلوده است.
لیک چون باید این دم گذرد،
پس اگر می گریم
گریه ام بی ثمر است.
و اگر می خندم
خنده ام بیهوده است.
دنگ...، دنگ...،
لحظه ها می گذرد.
آنچه بگذشت، نمی آید باز.
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز.
مثل این است که یک پرسش بی پاسخ
بر لب سرد زمان ماسیده است.
تند بر می خیزم
تا به دیوار همین لحظه که در آن همه چیز
رنگ لذت دارد، آویزم،
آنچه می ماند از این جهد به جای:
خنده ی لحظه ی پنهان شده از چشمانم.
و آنچه بر پیکر او می ماند:
نقش انگشتانم.
دنگ...
فرصتی از کف رفت.
قصه ای گشت تمام.
لحظه باید پی لحظه گذرد
تا که جان گیرد در فکر دوام،
این دوامی که درون رگ من ریخته زهر،
وارهاینده از اندیشه ی من رشته ی حال
وز رهی دور و دراز
داده پیوندم با فکر زوال.
پرده ای می گذرد،
پرده ای می آید:
می رود نقش پی نقش دگر،
رنگ می لغزد بر رنگ،
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ:
دنگ...، دنگ...،
دنگ...
دلم واسه همه تون تنگ میشه واسه استادها واسه دوستان واسه دانشگاه ...
سلام
رسیدن به خیر
خداحافظ
سلام
امروز صبح (زمانی که اولین کامنتم رو گذاشتم) اونقدر دلم گرفته بود که فراموش کردم ورود به هر کلبه ای آدابی داره، فراموش کردم بگم: سلام، فراموش کردم از استاد تشکر کنم بابت این فضایی که در اختیار ما قرار دادن و فراموش کردم که بگم دکتر عموزاده! از شما بسیار متشکرم که روز چهارشنبه از ابتدا تا انتهای مراسم ما رو همراهی کردید.
ببخشید
به نام خدا
سلام ۸۵ ای عزیز
من مطمئن بودم و هستم پرستوها به لانه بر می گردند
صبر کنید! حالا حالا ها دلتنگی دارید!
دلتنگی دوستاتون
استاداتون
دانشگاتون
دانشکده تون
گروهتون
خوابگاتون-سلفتون-کلاساتون و ...
اما فراموش نکنید
سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن
کاین بود عاقبت کار جهان گذران
(توضیح برای نا آشناها: دیزوز جشن فارغ التحصیلی ۸۵۲ ای ها بود)
ممنونم
استاد
سلام استاد عزیز
من عشق را در نگاه تو یافتم
آنگاه که بی دریغ به هزار و یک نگاهم پاسخ گفتی
و زمانی وسعت خضوع را لمس کردم
که روشنی آموخته هایت را به تخته سیاه سنجاق کردی
و من بی صبرانه در انتظارم
تا قاصدک های نگاهم را به سوی اقلیم پاک قلب تو پرواز دهم
باشد که زیبلترین احساس زمینی را در گوش هایت زمزمه کنند.
دیروز با حضورتون ما را خوشحال کردین .
به نام خدا
سلام
از الطاف بی شائبه تان سپاسگزارم.
وظیفه ام بود.
بدرود و در پناه حق
باسلام و شب بخیر
استاد راستش جایی بهتر از وبلاگ شما و کلبه ای که برامون قرار دادید پیدا نکردم تا از همه دوستان برای سلامتی یک نفر التماس دعا بگیرم
بازم از شما بابت همه چیز متشکرم
سلام
دز چند حالت دعا موثرتر است:
وقت طلوع خورشید
وقت بارش باران
بر روی بلندی
...
همه مریضها را دعا کنید.
If there is a way, I will find one
If there is none, I will make one
تقدیم به ...
واقعا خودتونید؟!!
زاهدی...
آفریننده...
به نام خدا
...
می دانم از چه عصبانی هستید.
شخصیت شما را از خودتان بهتر می شناسم.
عصبانیتتان را کنترل کنید.
به صلاح شما نیست.
به نام خدا
کوچک که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیم واکنون که بزرگیم چه دل تنگیم.
کاش دل هامون به بزرگی بچگی بود،کاش همون کودکی بودیم که حرفهایش را ازنگاهش میتوان خواند،کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم.
کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود.کاش قلبها درچهره ها بود،اما اکنون.....دنیا رامی بینی؟؟؟
بچه که بودیم از آسمان باران می آمد؛بزرگ که شده ایم از چشم هایمان می آید!!!
بچه که بودیم توی جمع گریه می کردیم،بزرگ که شدیم توی خلوت...
بچه که بودیم همه رو 10تا دوست داشتیم؛بزرگ که شدیم خیلی هارو هیچ تا!!!
بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچک ترین چیز بود؛بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم.
بچه که بودیم درد دل ها رو به هزلر ناله می گفتیم همه می فهمیدند؛بزگ که شدیم درد دل رو به صد زبان به کسی میگوییم،هیچ کس نمی فهمد.
بچه که بودیم دوستی هامون تا نداشت،بزرگ که شدیم همه دوستی هامون تا داره.
بچه که بودیم فقط بچه بودیم؛بزرگ که شدیم...بزرگ که نشدیم هیچ،دیگه همون بچه هم نیستیم...
چیست دل در قفس سینه ی این بلهوسان؟
شاعری آخر شب
زیر لب زمزمه می کرد و
به یغما می رفت:
کهنه آونگی آویخته از سقف هوا
بین شیطان و خدا
در نوسان!
سلام استاد
واقعا خودمم.
سلام
توضیحات را و سیاست وبلاگ را بارها گفته ام
لطف کنید و بخوانید.
آن چیز که من در عطش گفتن انم
شاید بتوان گفت وشاید نتوانم"
سلام
از کوچه ی ۸۵۲ هم داره بوی عروسی میاد تا از ایینجا فارق التحصیل نشدند شیرینی رو ازشون بگیرید
مبارک باشه.
به کرم سبز بیندیش. بیشتر زندگی اش را روی زمین می گذراند، به پرندگان حسد می ورزد و از سرنوشت و شکل کالبدش خشمگین است.
می اندیشد: من منفورترین موجوداتم، زشت، کریه، و محکوم به خزیدن بر روی زمین.
اما یک روز مادر طبیعت از کرم می خواهد پیله ای بتند. کرم یکه می خورد... پیش از آن هرگز پیله نساخته. گمان می کند باید گور خود را بسازد، و آماده مرگ می شود. هر چند از زندگی خود تا آن لحظه ناخشنود است، به خدا شکوه می برد:
«خدایا، درست زمانی که سرانجام به همه چیز عادت کردم، اندک چیزی را هم که دارم، از من می گیری.»
خود را نومیدانه در پیله حبس می کند و منتظر پایان می ماند. چند روز بعد درمی یابد که به پروانه ای زیبا تبدیل شده. می تواند به آسمان پرواز کند و بسیار تحسینش کنند. از معنای زندگی و برنامه های خدا شگفت زده است.
خدانگهدار
گفت:به آسمان نگاه کن، مهتاب نگاهمان رابه هم گره می زند
نگاه کردم ،گریه ام گرفت.
دل نوشته ای برای......
شب وروزم شده آن لحظه دیدارتوای سبزترین بیشه این خاک دلم،
به نوای دل آن مردم چشم سیهت دل بدهم
که همه مست همین غالیه ایم.
پس در این لحظه نوارابشنوکین همه تار
ازدل بی نقش ونگارم به هوای تو برون آمده،
ای رهزن عقل ودل من.
بنواتاردلم تاکه نگین دل من پربزند ازهمه اعماق دلم
وزهمه زیباترازآن اوج همین نیل ترین راه که می آید ازآن سوی افق برهمه گوش دل بنشیند.
بنوا کین همه تار ازسردردیست که من می گویم.
وان عبید از سرعشق است وتوآن آتش این دل که شده ازهمه بی نقش ونگاروتوهمین تک ماه هستی که همه شب
به دلم می تابی.
پس چراغ شب من،پربزن ازخاک وهمه پر بگشا بامن سرمست وبیاتاهمه آن افق نیل که پروازکنان می آِید؛همه افکارم.
پس چه زیبا شده این لحظه که من در بر پیدا شدن تو زهمه رهگذران ببریدم،
وهمه خاک زمین را بدهم گرهمه ازلولو ومرجان به سراحدهمه قله وکوه وهمه دریا بشود پٌر،
که همه ارزش عمرم شده ای.
چه شود گرکه نگین لب من برلب توچون همه رویابشود،
همچوهمه دریا وشن وساحل عشق ازهمه سر وین همه پیدابشود وان چه که درشعرخودم
برهمه ابروی تو من می گویم.
ای نگار
ازپی تو ما همه شب چون مه تابان نگاهت همه گردان وثناگوی دوچشمت،چو بگردیم
وتوچون این همه زیبایی آن ابر بهاری بروی از سرخورشید وبگیری دل و عقل وبنوازی همه تار دل خود.
پس چه روز آن همه عشقم بنوازم بر این شاه تمام همه شب هایم
توکه چون ماه کنی روشن ومی تابی وازلحظه پیداشدنت شده ام من همه گشته شده عصر اسیری بر تنها همه مردم چشم تو که
تنها نفس آزادی.
نکته:به صورت موزون بخوان.
به نام خدا
سید لطفا ببینمت
نکته: تنها.
ممنون
شب فرو می افتد ومن تازه می شوم ازاشتیاق بارش شبنم،
نیلوفرانه به آسمان دهان باز می کنم
ای آفریننده شبنم وابر،
آیاتشنگی مرا پایان می دهی؟تقدیر چیست؟
می خواهم.....می خواهم ازتوسرشارباشم.
به نام خدا
نوشته ای ازاعماق دل برای....
باشدکه بردل نشیند.
آن که می گوید دوستت دارم
خنیاگرغمگینی است
که آوازش راازدست داده است
ای کاش عشق را
زبان سخن بود!
هزارکاکلی شاد
درچشمان توست
هزارقناری خاموش
درگلوی من.
عشق را
ای کاش زبان سخن بود
آن که می گویددوستت دارم
دل اندوهگین شبی است
که مهتابش رامی جوید.
ای کاش عشق را
زبان سخن بود
هزارآفتاب خندان درخرام توست
هزارستاره گریان
درتمنای من
عشق را
ای کاش زبان سخن بود.
What you want see in others,you must first see in you.
What you expect from others, you must first expect it from yourself.
Life is just a mirror.
برای کسی که نامش رابعدازمرگ به زبان خواهم آورد
نه کم ،نه زیاد،هزارسال تمام، یعنی تمام عمر،تنهازیرپای خودم راپاییدم و ازروی خودگذشتم،تاامروزبه برکت کلمات به عطر آرام آسمان برکشیده شوم.راه دشواربودودو دست من ازدعوت خودم به یک خواب آسوده خالی تر...
حیرتا!بیدارنشین شب وروزی که من بوده ام،نه جغد به ویرانه ام دیده است ونه واژه در دهان لال.
من مقام خاک را به توتیای نی ازنمازملکوت نوشته ام تابه یاد آورم که ازکجا آمده،چه کرده وچرا آسمان رادر خواب مومنان خسته مرور می کنم.
پا بر خویش نهادن واز خودگذشتن راه بر آمدن به آبی ها بود،راه رسیدن به آرامش.
من پا بر خویش نهادم واز خود گذشتم بی آنکه بر آمدن از آفاق آفتاب را خواسته باشم.آبی ها خود به جانبم آمدند،آسمان ها،عشق،امید،آرامش،خود به جانبم آمدند.
نه کم،نه زیاد،اوکه نظر به دعای دردمندان میهن من دارد پیاله پرده پوش خویش را به تشنگان چشم به راه باران خواهد بخشید.
یاد دبستان به خیر